Obudzę się po Śmierci

Rozbili obóz w kolejnej opuszczonej wiosce. Wybrano kilka domków obok siebie i tam ulokowali się. Kobiety w jednym, mężczyźni w drugim, dowodzący w innym, a lekarz i kucharz w jeszcze oddzielnym. Jednak mało kto był w stanie zmrużyć oczy, po tym co stało się dwadzieścia godzin wcześniej. Oddział strasznie zmalał, konieczne było w tej chwili, aby dołączyć do innego, a tym samym wspomóc ich. Wróg był nieobliczalny. Nikt nie wiedział jaką bronią dysponują. Zagadką było również, skąd znal ich położenie wtedy? Jednak chyba najgorsze katusze odczuwała Katerina. Ci, którzy przeżyli w oddziale, wpatrywali się w nią jak w wroga. Nie wiedzieć czemu, widzieli w niej zdrajcę. Chociaż tak naprawdę odpowiedz była logiczna. Czuli, że to ona, że jej powiązania i nazwisko, zdradziło ich wszystkich.  Dni jednakże mijały. Posuwali się coraz bardziej w kierunku wroga. A może tyko tak im się zdawało? Upał. Pustkowie. Straty w ludziach. Tak jakby nie było już dla nich ratunku. Dziewczyna czuła dziwny niepok